Erman Öztürk yazdı... Kayıp

Erman Öztürk
Çocukluğun avlusuna
Sığdırdığımız dünya
Saksıda sıklamen bahar
Keyifle sallanan salıncak
Cam yürekli
Cesur kovboylardık o zaman
Fırlayan fotoroman sayfalarından
Apansız bir esintide
Kokuların gökkuşağı
Asmaaltı oyunların
Deminde kızarırdı salkımlar
Düşler yıldızlara uzanırdı
Doğanın dili ıslık çalar
Göğün söküklerini
Dikerdi kuşlar
Bilmemişiz
Kanayan bir akşamın
Yaklaştığını uzaktan
Korkunun
Tokmağın ucunda
Asılı beklediğini
Siyah eldivenleriyle
Çıngıraklı bir sessizliğe
Çöreklendiğini gecenin
Bilmemişiz
Ağır ağır gelen manga
Yırtarak göğü süngüsüyle
Avuçiçi mutluluğun kırdı kapısını
Kaçıştı gölgeler ışığın ucunda
Saksıya gizlendi bahar
Dağıldı yuvası kırlangıcın
Eşikteki son bakıştı baba
Asılı kalan boş çerçevede
Kayıp giden
Bilinmeze
Karanlığın kollarında...