Gönül Demircioğlu yazdı... Bulanık
01 Ekim 2022 - 14:17
Gönül Demircioğlu
Siklamenler uykuda, yağmur çisilçisil. Cam siliyor annem, elleri hamur. Sildikçe bulanıyor, pencere, içim. Dudağımın buğusunda düş perisi. Kedi merdiveni çiziyorum sokağa. Bunlar mülteci adımlar. Yersiz, kimliksiz. Yırtılıyor çektikçe. Kar yoğurdu annem hamurdan. Kardan kadın dünya. Kız çocukları kiraz ağacında küpe. Saçları kan çürüğü. Meyve dalları sepetimde. Yuvarlandı elmalar iki ters bir düz. Dünya yuvarlandı. Anne ödüm kopuyor!
Yaldızları aktı göğün. Hamamlar yetmedi kire. Su değil, toprak. İnsan saksıda gömüt. İçinde çiçek. Ölü böcekler içinde. Elimin çukurunda düş perisi. Grapondan çiçek. Yüzüm sığmıyor aynalara. Yalnızlığım ne büyük. Renklerin arasında siyahım, bahçelerde diken. Annemin kokusu ekşi, benim yüzüm. Köpürdükçe arttım. Tutuyorlar eldivenle, hamurdan insan dünya. Çarptı kapıyı cinler. Mezar taşları korkusuz. Sıçradı siklamenler. Anne ödüm kopuyor!
