İlgili Makama
20 Ekim 2022 - 10:23
Buradan kaçınca nerede uyandığımı bilmeni istiyorum
Bakışları yere düşmüş bir çocuk hayal et
Başka yerde olsun aklı
Yalnızlık, kış gecesi sokak
lambasının altında beklemiş sabahı sanki
Kemikli parmakları ensemi arıyor karanlıkta
Saklanan çocuğun sayfalarda
arkadaş arar gözü
Gerçeğin vurdumduymaz yüzü buz.
Kırık heves parçaları kesebilir ayağımı
Bunu kabul edip gömüyorum
parmaklarımı kuma ay ışığında
Kafamı da öyle
Nefessiz kalışım daha konuşmadan, sanırım bundan
Korkma, boğulmuyorum
Ciğerime sesi kesilmiş heyecanlarım doldu
Bekle, yüzeye yüzüp geleyim
Bir üst perdeden öksürmeliyim, zamanın tozunu
Derin bir nefes daha almadan önce
Rica: görüşemezsek tekrar, kimseye onu tanıyorum deme.
Doğukan Özdil
