Kadınım
26 Temmuz 2021 - 12:10
Kadınım
Kanarım
Kimse öpmeye kalkmasın yargılarımdan
Bir gecenin sesiyle
Örttüyse hüzün eteklerimden
Bilmediğim bir dili bildiğim bir acıya yeğlediğimdendir.
Tutunmaya çabaladığım hikâyeden
Havva misali kovulmuşken
Kaç kadının aykırılığında
Düştüm özümden…
İçimin boşluklarını dövüyor tutsak bir kadın
Ve ben rehin alınmış bir duyguda s/aklanıyorum
Başucumda kâğıttan yaptığım sığınak
Göğün saçlarına bağladığım dilek!
Işığını aldığın ülkenin ruhuyum
Ne kadar sevsem o kadar öleceğim.
Kadınım
K/anarım
Bir ezginin yarası olmuş benliğim
Çiçekleri savrulmuş gökyüzünün maviliği
Çocuk diye bir acıya sarılmışken
En çok yaralarımdan öpmeli zamanın sessizliği
Ve en çok…
En çok…
En…
Kadınım sorarım
Kimindir bu çığlıklar?
Bu yaralar kime ait
Sahi bu kayboluş hangimizin?
