Güz terennümleri

Elçin Sevgi Suçin
sevgilim bir çocuk kadar uslusun
her gece koynuna girerken ölümün
ve iyimsersin zamanın arasına umut koyacak kadar
       
      –kaldığın yerden devam etmen dileğiyle–

sardunyalar dikleniyor bugünlerde bana
onlar da günler gibi kanıyor koparılınca ama yeşil
ben kanamıyorum tanrı her akşam
ömrümden koparırken
bir günü daha

iç kanamalı bir hasta gibi azar azar
fark edilmiyor ne kadar solduğum
belki kuruyunca
şeylerin kozasında sıradan bir mevsim
güz bitti dün kar yağdı ankara’ya

bir gül intihar etti başında tacı
bütün sokak toplanıp bahçıvanı suçladık
güllere su vermiştir dedi, gülten
gül kokuyor, dedi edip, amansız acımasız kokuyor

oturup ağladık cemal’le gülün tam ortasında
cemal edip gülten ben
bir ölüyü beklemekle geçirdik bütün bir geceyi
ve güllerden konuştuk

     –güllerden ve korkunç bahçıvanlarından onların–

sevgilim bu gece ilk gençliğini hatırla
ve ilk kaçışını kendine evden
yaşamanın barikatlarını güçlendir
aşkı isyanı ve gülü

p.s. sana birkaç ayraç gönderdim
kitaplar ve zaman için bırak çiçekler dalında…
     –vakti gelince vakti gelince