ŞİİR/Raskolnikov'un baltası

Fikret Yazıcıoğlu 
acemi bir tetik kararsızlığıyla
o erken macera aralanarak
hırıltılı sokaklarında petersburg’un
bir dip karanlığına açılacak

dişlerini bileyerek alıp verdiği
soluğuyla şarabının kızıllığını besliyor
onu bir görseniz hiddetinden
kaskatı ölü bedeni çehresi
mağlup bir totem gibi duruyor

göğün gürültüsü ıslıktır dudaklarında
sıkılı yumruklarıysa birer isyan
yerde baygın halde yatıyor
ikircikli masumiyet hayli bir zaman
neden böyle olduğunu kimse bilmiyor

beline gizlediği baltanın ışıltısı
lizabeta’nın alnında parlıyor
liza kanlar içinde düştü düşecek
karaltısına yaslanmış öylece duruyor
raskol yüzündeki kan izlerini silerek

topuk ve kulağında böcek çıtırtıları
karşıkonulamaz tereddüdün tadıyla
zihninde bir mezarlık tenhalığı
başsız bir vücut gibi yapayalnız
raskol’ün baltası raskol’ün vicdanı