Karabasan

Ayşe Şafak Kanca 
en az bir kara
-basan gördüm dün gece:

köhne yürüyüşlerinde bizimsiz siluetler
uzayan günlerin başı karanlığa vurulu

üç adam merdivenlerde oturuyordu
ihtimalsiz bir korku birinin eli
biri çıkamazsak diye dünden kara bir şiir
diğeri usun içinde düşünceli

akkızlar gibi mum parmaklı
alev alev tekmil-i bir dil
mor sözler birikiyordu 35 ağız
bembeyaz bir sessizlik kozkavuran
başımız bağır bağır bir ūrkū
“teke teke sakalın oy madımak
gecti güzel sürüsü oy madımak
bekle geliyorum ay madımak!”

kor (ku) bizi yakalayamaz
ateş ışığı yutamaz...
(hep 1 ağızdan)

en az bir kara
-basıyor beni her gece...