Altyazı'dan yeni sayı: Esinlenmeden kopyalamaya ve saygı duruşuna, yeniden yapımlar...

07 Şubat 2022 - 12:59

Aylık sinema dergisi Altyazı yeni sayısını okurlarıyla buluşturdu. Derginin yeni sayısında esinlenmeden kopyalamaya ve saygı duruşuna, yeniden yapımlardaki farklı yaklaşımları ele alıyor. Dosyada Ölümcül Oyunlar, Ali: Korku Ruhu Kemirir, Sinek ve 12 Maymun gibi klasikler temel aldıkları film ile karşılaştırmalı olarak inceleniyor. Sinema tarihinin başından bu yana film üretiminin hatırı sayılır bir kısmını oluşturan yeniden yapımlar, bugüne dek çok birçok hayal kırıklığıyla birlikte unutulmaz şaheserlere de kapı açtı. Altyazı Sinema Dergisi Şubat sayısında, verimli bir tartışma alanı açan yeniden yapım kavramını uyarlamanın orijinali kadar iyi olduğu ya da onu yaratıcı bir şekilde dönüştürdüğü örnekler üzerinden işliyor. On yazıdan oluşan dosyada Yasujirō Ozu’dan R.W. Fassbinder’e, Brian De Palma’dan Werner Herzog’a, Terry Gilliam’dan Michael Haneke’ye usta yönetmenlerin mevcut filmleri yeniden yorumlama biçimleri masaya yatırılıyor. Altyazı’nın 216. sayısına altyazi.net/dergi adresinden erişilebiliyor.

Yeni sayının içeriğinde neler var?

“Batı Yakasında Değişenler” başlıklı giriş yazısında Ahmet Gürata, yeniden yapımların özgün yapıt ile ucuz kopya arasındaki sınırları çizmenin kolay olmadığı doğasını tartışıyor. Öykü Sofuoğlu, Fassbinder’in Ali: Korku Ruhu Kemirir’de (Angst Essen Seele Auf, 1974) Douglas Sirk melodramı Her Şey Senin İçin’i (All That Heaven Allows, 1955) bambaşka bir sosyal arka plana yerleştirmesi üzerine yazarken, Berke Göl Brian De Palma’nın Patlama’da (Blow Out, 1981) Michelangelo Antonioni klasiği Cinayeti Gördüm’e (Blow Up, 1966) nasıl kendi takıntılarını yansıttığını inceliyor. Bir yönetmenin kendi filmini yeniden çektiği nadir vakalara örnek olarak Aslı Ildır Ozu’nun Yüzen Otların Öyküsü (Ukikusa Monogatari, 1934) ile Yüzen Yabani Otlar (Ukikusa, 1959) filmlerini, Coşkun Liktor Haneke’nin 1997 ve 2007’de imza attığı Ölümcül Oyunlar (Funny Games) versiyonlarını karşılaştırıyor. Kutlukhan Kutlu ise Werner Herzog’un Nosferatu, Bir Dehşet Senfonisi’ne (Nosferatu, eine Symphonie des Grauens, 1922) hayli sadık kalırken bambaşka bir his yakaladığı Vampir Nosferatu’yu (Nosferatu: Phantom der Nacht, 1979) mercek altına alıyor. Aynı edebî eserin farklı sinemasal yaklaşımlarla perdeye taşındığı örneklerden Kurt Neumann filmi The Fly (1958) ile David Cronenberg’in Sinek’ini (The Fly, 1986) Burçin S. Yalçın, Patricia Highsmith uyarlamaları Kızgın Güneş (Plein Soleil, 1960) ile Yetenekli Bay Ripley’i (The Talented Mr. Ripley, 1999) Erman Ata Uncu yazdı. Dosyada ayrıca Necati Sönmez’in La Jetée (1962) ve 12 Maymun’un (Twelve Monkeys, 1995), Kaan Denk’in ise Ringu (1998) ile Halka’nın (The Ring, 2002) ilişkisine yakından bakan yazılarını okuyabilirsiniz.