ŞİİR/Selen Baranoğlu yazdı... Yıldız kayması

Selen Baranoğlu
Çocuktuk;
Kumdan kaleler yaptık
Ve içlerine hayallerimizi sakladık.

Karanlıktan her korkuşumuzda
Ve her ağlayışımızda içimizden
Ve belki de her vuruluşumuzda
Yaptığımız kumdan kalelere sığındık.

Çocuktuk;
Gördüğümüz her uçurtmanın peşinden gittik
Ve uçurtma kuyruklarına resimler çizdik.

Harcandıkça çocukluğumuz simsiyah ellerde
Ve yavaş yavaş korkutuldukça gözümüz
Ve belki de kendimizden koparıldıkça çocukluğumuz
Çizdiğimiz resimleri sildik.

Çocuktuk;
Kâğıttan gemiler yaptık
Ve hepsini sulara bıraktık.

Büyüdükçe içimizdeki mantık sesleri
Ve canavarların olmadığına inandıkça yavaş yavaş
Ve belki de en çok bıraktıkça hayallerimizi
Yaptığımız gemileri yaktık.

Çocuktuk;
Sonsuz demeyi sonsuzluk sandık
Ve görünmez pelerinlerle sonsuzlukta saklandık.

Darmadağın edilince parklarımız
Ve kaybedilip öldürülünce arkadaşlarımız
Ve belki de susturuldukça konuşmalarımız
Bir bataklık gibi o sonsuzluğa saplandık.