ŞİİR Zamanı-ı ney

Özkan Tuç

Şimdi ney zamanı
Başındaki sikkeyi çıkarıp bir kenara koyarken
İndirirken ayaklarının ucuna;
Dünya ayaklarının altındadır, sen arş-ı semada
Kaptırmışken kendini neyin sesine
Neyin var neyin yok bırakmışsın dünya eline

Ellerin kalakalmış elif nemed içinde
Ekmek, şarap, acı, çile, neyine…
Kaptırmışsın kendini neyin sesine
Neyin var neyin yok bırakmışsın dünya eline

Şimdi ney zamanı
Soyunmuş üstündeki hırkayı; hırka ki ateş-i yekpâre
Hırka ki çeşmimden süzülmüş, ipekler ile işlenmiş.
Hırka ki giyindikçe açıldığım,
Hırka ki açıldıkça saçıldığım ve kapandığım…
Kaptırmışken kendimi hırkanın içinde
Neyim var neyim yok bırakmışım dünya eline

Şimdi kulaklarımda neyin sesi; zaman-ı ney
Feryat ü fgan eder ney; avaz-ı bülbülün
Gül güller içinde, güller içinde; güldeste
Deste deste soyundukça gül; bülbül kanar, bülbül ağlar deste deste
Gül bülbüle tennure, tennure bülbüle biçilmiş elbise.