ŞİİR/Gemi
20 Aralık 2020 - 13:14
kıyıdan yavaşça uzaklaşırken
onca kanlı köpüğü ardında bırakıp
tarih denen o gemi
sıçrattığı sularla ıslatıyor yüzümü
yalnızlığından tanıyorum
korkak ve suskun insanın
bakışını ve
çığlıkları karada kalan geminin
sessizliğini
gölgeler uzuyor artık, deniz yaktı ışıklarını
evlere saklandı yalanlar
çocukların kulaklarına fısıldıyor, korkularını
mutsuz kadınlar
yağmur sesini dinliyorum yıkıntılarda
tahtadan kopup gelen rüzgar
gök gürlemesi, paslı çiviler
üzerime ıslak bir geceyi geçirince
elinden tutuyorum
yaralı tarihçinin
eteğinde ölü bedenleri sürüklüyor denize
ve yanından geçip giderken bakıyorum
ölüm yakışmış yüzüme
