ŞİİR/.....
25 Aralık 2020 - 13:24
Rus ‘Kalpavko’ ailesindendim
Yani geceleri telaşlı kırmızıların içinde eksik kalan boyanmamış dokuzuncu parmak ...
Hep bir arkadan gelen yeraltı sakinlerinin kış şurubu elimde tuttuğum..
Yarım kafyeyi zor tutturan bir ülke şiirine denk bütünlüğüm..
Ya çorabının üstü ya altı kaçmış gar lokantaları garsonları kadar telaşla sivrilere dokunan...
Soğukta çıkan iç sıcaklığım buharken yazılarda...
Yine gönderilmemiş yüz altıncı mektubun zarfını kapatıyordu çekmeceye...
Birikmiş dantel örtüleri birbirine ekleyen babaannem pencerede hala...
On bir yıldır halamı bekliyor ...
En son başka bir ülke yazından fotoğrafı elimizde...
Ve bir daha elini süremediği bozuk paralar yatağının üzerinde...
Kayıp insan hayatları ölümü aratır der annem.
Moskova’da bir soğuk gece; kilise bahçesinde renkli giydirilmiş kar toplayan kız çocuklarından biriyim..
Düşlediğim hayallerin ninnilerinde, anneannem ‘fotoğraflardı’ müziği...
Yalın ayak koşardı yüreğim uyuyana dek
Bir küçük pancar çorbasında boyanan iç organların mutluluğu...
Piyano çalarken ellerimin çatlaklarına sızan notalar...
Fark ettiğimde ilk güldüğüm günü rüzgar kapmıştı çoktan...
Bir asırı geçmiş karaçamların tepesinde bekleyen örümcek ağı ...
Yeraltından eve gidişlerimi seyrediyor...
İnce bir telefon teli gece lambasına sarılmış...
Çıkışlar hep soğuk...
Yosunlar hep kaygan
Gidişler hep vedasız
Gün bitti yine gecede...
