MİNÖR EDEBIYAT: İki düşünür Deleuze ile Guattari Kafka’yı inceledikleri Minör Bir Edebiyat İçin adlı yapıtlarında, “Minör edebiyat, minör bir dilin edebiyatı değil, daha ziyade bir azınlığın major bir dille yaptığı edebiyattır”* der (Minör daha küçük olan major ise daha büyük, görkemli olandır). Ve bu edebiyatı, her yönüyle uzun uzun anlatırlar. Ama bu kavramın belirli bir çerçevesi yoktur henüz. Minör edebiyatı daha sade ve esnek şekilde şöyle özetleyebiliriz: Azınlıkların, ötekilerin, çoğunluk diliyle yaptığı bir edebiyat… Ancak bu yapılırken major dil, olduğu gibi kullanılmaz. Azınlık, major dili kullanırken kendi diline uydurur. Mojor dilin bilinen, alışılmış kalıplarını, kurallarını bozar, dağıtır, yersiz yurtsuzlaştırır, sözcüklerin yapısını, birbirleriyle ilişkilerini değiştirir, sözcükleri bilindik anlamlarından farklı anlamlar çağrıştıracak şekillerde dizer, argo kullanır, dili yeni olanaklarla yeniden kurar. Minör edebiyatta olaylar dar bir uzamda geçse de anlatılanlar derinlikli ve evrenseldir. Minör edebiyat hiç bir akıma, geleneğe benzemez. Minör edebiyat, yalnızca bir toplum içindeki farklı ana diline sahip azınlıkların yaptığı bir edebiyat da değildir; major dili konuştuğu halde, baskılardan, iktidar dayatmalarından kaçınmak isteyen kesimlerin de yaptığı bir edebiyattır. Minör edebiyat zorunluluktan doğmuştur, içinde güçlükleri, olanaksızlıkları barındırır. Minör edebiyat için en bilinen örnekler; Kafka ve Becket’tır. Birincisi, Çekoslovakyalı olduğu halde, yapıtlarını Çek dilinde ya da İbranice değil de Almanca yazmıştır, ikicisi de İrlandalı olduğu halde, İngilizce ve Fransızca yazmıştır. Bir de zorba iktidarlara karşı yapılan eylemlerde ortaya çıkan edebiyat örnek verilebilir.
