ÖYKÜ/Kaybolan Renkler
02 Nisan 2021 - 12:27
Sabah kalktığımda her yer siyah beyazdı. Hemen ablamı ve kardeşimi uyandırdım. Hep beraber annemin odasına gittik. İçeri girdiğimizde annem yoktu. Yatağın üstünde not vardı. Notta; ‘’Anneniz benim yanımda. Onu bilmecenin sonunda görebilir ve renklere kavuşabilirsiniz. Anneniz renklerin kraliçesi olduğu için onu yanımıza aldık. Başlamak için başla butonuna basın. Okları takip ederek yönü bulabilirsiniz .’’diye bir not yazıyordu. Üstümüzü değiştirip başladık. Renklerin kaybolması bizim suçumuz olabilirdi. Çünkü kendi sevdiğimiz renkler dışında hiçbir rengi sevmiyorduk. Özellikle siyahı ve beyazı. Tüm oklar siyahtı ama bir tanesi beyazdı. O oka bastım ve biz bir yere gittik. Karşımızda bir cüce vardı. Ama diğer cücelere benzemiyordu. Şapkasında tüm renkler vardı. Bize bir bilmece sordu. Bilmece şöyleydi; ‘’Bazen yücelir, bazen cücelir .’’diye sordu. Ablam dedi ki; ‘’Cevap gölge. ’’dedi. Cüce de: -Doğru. Bu şapkayı alın. Annenizin yanına gittiğinizde ona verin anneniz ne yapacağını biliyor. Şapkayı aldık ve annemizin yanına gittik. Anneme şapkayı verdik. Annem şapkayı aldı ve kafasına taktı. Her yer renkli hallerine döndü. Annemize sarılıp eve ışınlandık. Sizce bu öykü- nün sonu nasıl? Annem bana seslendi ve şöyle söyledi; ‘’Yaren kalk kahvaltı yapacağız. ‘’dedi. Kalktığımda hepsinin bir rüya olduğunu fark ettim. Ama bende bir ders çıkardım. Hayatınızdaki çocukluğunuzun renklerinin kaybolmasına izin vermeyin.
*Yaren Beğtaş'ın (9 yaşında) bu öyküsü Edebiyat Atölyesi Dergisi'nin çocuklar için hazırladığı ve çocukların öykülerini yayımladığı bölümünde yer almıştır.
