Teyel

Gizem Bilkay
Bırakalım artık mutlu olsunlar
Geçmişin hayaletlerini sağ baştan saysınlar.

Sabaha benziyordu yüzüm, ben de o vapurdaydım,
Yalıtılmış mutsuzluklar, steril kederler
Bir şiirde hiç işi olmayan sözcükler
Bu yoldan gidersem eve varacağımı söylediler bana
Devasa sütunlar diktiler benim için şehre
Varlık içinde yokluk çektim
Yüzüme yamanan bir dikiş makinası gibiydi dünya.

Aramız yaralarım kadar açıktı, ben de o yataktaydım
Kendimi sana teyellemiş, havada asılı durmaktaydım
İçimin sesleri bir türlü sinmiyordu içime
Yağmurlu bir gündü, odanın tavanı yüzümüze aktı
İşte o an kalbin yerinden kalkıp kalbime baktı
Kalkıp topladım evin içinde sana kurduğum kapanları
İliklerimi çözdüm, düğmelerimi açtım
Yeni okunmuş bir mektuba benzedi aniden dünya.

Bıraktı bizi gözler, alındı içtima
Nedir ki artık mutlu olsunlar,
Beni sana teyelleyen dünyanın uzağında dursunlar